I går var min Bestemor 97 år...
Tenk å ha ein sånn alder, få bu heime og
klare dagen nesten heilt selv...
Førr ei DAME sier no berre eg ;)
men attmed Bestemors huset,
der har vi Bestemors hagen...
vel litt meir gjenngrodd, men eg fant da att minnene,
der eg var så ofte da eg var lita...
Der eg hadde mi trygge favn -
sammen med ei Bestemor og ein Bestefar...
Duft av aurikler frå bessmor sin hage
en regnvåt junikvell,
den tida ligg langt, langt tebake
men kjennes så nært likevel.
I hagen der va det blomster
av mange førskjellige slag,
men auriklan hennes bessmor
dem minnes e best i dag.
Det kvitamalte trestakittet
omhegna en verden så rar,
der stabba det engong i tida
en liten treårsgammel kar.
Der va det ripsbærbusker
og et lite jordbærland,
langs gjerde sto hegg og rogntre
der gjømsel og skugge eg fann.
Der satt e og lekte og drømte
og dagen va blank og fin,
og hagen hennes bessmor
det va hele verden min.
Og framfør meg låg livet
og venta på meg dengong,
og sola glitra i løvet
og småfuglan kvitra og song.
Og der bortunder heggen
mett av lek og eventyr,
der fann dem og tok og bar inn
en sovanes liten fyr.
Bessmor sin hage e borte
igjengrodd av villbring og gras,
og barndommens dikt og drømmer
ja de fleste av dem gikk i kras
Men kjenne e duft av aurikler
en regnvåt junikvell,
da har e bessmor sin hage
enstan langt inni meg lell.
Dikt av Arne Lyngås
og eg er SÅ heldig å ha ei
Bestemor og ein Bestemorshage...
litt for langt unna,
men ikkje lenger att eg kommer meg dit
vis eg vil - når eg vil
